Kris, 30+ en ooit groepsdeelnemer bij Dana, neemt je mee op reis in haar recovery- en andere levenservaringen.
Was ik in mijn vorige blogs vrij luchtig, ik wil het nu graag hebben over gewicht-zaken. Want gewicht… dat is een ‘dingetje’. Een dingetje waar ik zelf mee geworsteld heb. Want wanneer is je eetprobleem erg genoeg om hulp te vragen? Is je eetprobleem pas ernstig genoeg als je ondergewicht hebt? Zit een eetstoornis altijd in je gewicht? Nee, dat zit het zeker niet!
Met de feestmaand december achter de rug, is het weer tijd voor goede voornemens. Het eerste waar ik tegenaan liep toen ik op 2 januari de supermarkt binnenstapte, was het magazine van de supermarkt met als titel ‘Gezond van start.’ Daaronder lag een folder met praktische tips: ‘Lekker bezig! Op weg naar een gezonde(re) leefstijl met ons 7-daagse programma...'
Een vraag die ooit werd gesteld in één van de sketches uit het satirische VPRO-programma Toren C. Een absurde vraag - Hoe komt iemand op zo’n vraag? - maar ik vond hem volkomen logisch. Want, helaas, als 35-jarige vrouw worstel ik vanaf mijn 16e met een eetstoornis. Een eetstoornis die zo vanzelfsprekend werd dat ik de ‘rest’ er gewoon naast deed: studeren, goede cijfers halen, op kamers gaan, werken, huis kopen, sociaal leven. Maar zo gewoon was het niet. De eetstoornis had zich diep in mij geworteld en alles leek om eten te draaien: weglaten, verminderen, vermijden, compenseren, bewegen. Dus ook me afvragen of mijn lippenbalsem wel geheel calorievrij was. Ik schrijf deze blog niet om anderen alle hoop op herstel te ontnemen. Nee! Ik wil juist laten zien dat herstel mogelijk is. Zelfs als je, zoals ik, de helft van je leven hebt geworsteld met een eetstoornis. Want: herstel kan!